31 Ekim 2011 Pazartesi

itiraf ediyorum

kimseyi sevmiyorum, sevemiyorum. her şeyin bi’ takıntıdan ibaret olduğunu biliyorum. egolarımın oyunu bu. çünkü ben aşkı çok çok geride bıraktım. hatırlamıyorum bile artık. seneler geçmiş üzerinden. şu ansa sadece takıntılardan ibaret. elde edememe tutkusu. elde edip sıkılma mevzuları. iğrenç biri miyim belki de. mutlu muyum hayır. mutlu olabilecek miyim tabiki de hayır. 
bağlanamıyorum. ben aldatmıyorum tamam ama bağlanamıyorum. daha iyisini bulunca hep çekip gideceğim bunu biliyorum. yahu bugün hüngür hüngür ağlarken yarın başkasına aşık olabilirim. hee bu arada çok sık aşık olurum ben. etik değerlerim var diyorum. sevgilisi olana yanaşmam vs ama aslında benim bekarlara yaptığım da kötü. ama ne yapayım bağ-la-na-mı-yo-rum! bazen sorun sende değil daha bağlayacak adam çıkmadı diyorum ama alakası yok sorun bende. hee bağlandığımı sanıyorum ama sadece takıntı. yeminle bak. elde edince geçecek. 
bazen dişiliğimi fazla kullandığımı düşünüyorum. ama benim suçujm yok ki. bunu farkında olmadan yapıyorum çoğu zaman. hee salak mısın da böyle yapıyorsun dersensiz de yok lan akıllıyım aslında derim. ama yaptıklarımın farkına varamıyorum. hırstan gözüm kör oluyor bazen.
hayır anlamadığım bunların nedenini biliyorum. lan diyorum nasılsa biri gelecek geçecek, sırf hırsından bunlar. ama yine de üzülüyorum, ağlıyorum falan. kendime dar ediyorum dünyayı.
lakin yine de tek gerçek var borderline olmam ve en büyük korkum olan kaybetmek. insanları kaybetmekten, değişimden nefret ediyorum. insanlar hep etrafımda benim koyduğum konumlarda olsunlar istiyorum. yerlerini değiştirmesinler, en önemlisi gitmesinler. gitmeyin lan. ya da gidecekseniz gelmeyin. ciddi olarak gerçekten üzüldüğüm tek şey bu. gitmeleri. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder