27 Ekim 2012 Cumartesi

ne ki bu


boynumdaki kolyeyi görüp sordu bi an. müzisyen adam olduğundan şaşırdım. sol anahtarı ya hani dövmemde de var fa ile beraber dedim. biliyorum bilerek sordum dedi. çünkü dövmemden bahsedeceğimi biliyordu. ensem onun adının baş harfini fa anahtarı olarak taşıdığımı da biliyor. gözleri gülüyordu bunu sorarken. hoşuna gidiyordu onun baş harfini taşımam. bu kadar egoist bi adam mıydı hatırlamıyorum ama egosunu okşuyordu bu durum. ben de onun baş harfini isteyerek taşıyordum vücudumda. çünkü sonsuza dek onu unutmayacağımı hep seveceğimi biliyordum. hayatıma kim girerse girsin o hep en sevdiğim dövmemde benimle beraber olacaktı. hem aklımın bi köşesinde kalacaktı. dövmeme her dokunduğumda onu hatırlayacaktım.
o geceden sonra sonsuza dek gitti belki hayatımdan ama yapmam gereken bir şeydi onu hayatımdan çıkarmak. çünkü artık iyileşmek istiyordum ben. hayata yeniden başlamak istiyordum. onun dediği gibi korkumdan kurtulmalıydım. ve onun istediği gibi onun hayatında fark yaratamadım ama kendi hayatımda fark yarattım. huzurlu muyum bilmiyorum ama büyük bi yük üstümden kalktı bunu biliyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder