27 Ekim 2012 Cumartesi

anne sandığın kadar umursamaz ve mutlu değilim

sana onu ne kadar sevdiğimi hiç anlatmadım anne. hayatıma girmiş biri olarak bildin hep onu. öylesine biri. her güçsüz kaldığımda eve kaçtığımı hiç bilmedin. kucağında yatarken içten içe ağladığımı görmedin anne. gecenin bi körü yatağıma dönerken sen hep arkadaşlarımlayım sandın ama ben tek başıma içtim anne. içip sarhoş oldum. uyuyamıyordum çünkü. içmeden uyuyamıyordum. canımın acısı içmeden geçmiyordu anne. çok acıyordu biliyor musun? nefes bile aldırmıyordu bazen. o gecelerde çokça ağladığımı da bilmiyorsun sen. sesin neden kötü dediğinde sana hep gribim dedim. bilirsin sürekli grip olurum ben. inandın sen de. hep inandın. binlerce kez okulu bırakmak istedim. her seferinde baban nerde okuduğunu söylerken gururlanıyor dedin. bırakamadım. ama sarılmadım da derslerime. nerdeyse sınıfta kalıyordum ama sen bilmiyorsun anne. vücuduma hep zarar veriyorum görüyorsun. bi dövmem bi piercingim var canım hiç acımadı biliyor musun? hiç hem de. herkes deli gibi korkarken ben hiç acı çekmedim. sanırım nedeni içimdeki acının çok daha büyük olması. sürekli alkole para harcadığım için günlerce parasız gezdiğimi de bilmiyorsun annecim sen. hiç bilmiceksin de. acımı unutmak için sürekli seviştiğimi de hiç bilmiceksin. hayatıma bi sürü adam girdiğini ve hiçbiriyle düzgün bi ilişkim olmadığını da bilmiceksin. tek bildiğin o olacak. beni üzdüğünü bileceksin sadece. konuşmuyorum diye kızıyorsun ya bana hani. sana her şeyi anlatmaktan korkuyorum anne. her şeyi anlatıp seni üzmekten korkuyorum. sessizliğime yalnızlığıma o kadar alışmışım ki konuşamıyorum anne. ağzımı açtığımda ağlayasım geliyor. ama sen büyüyorum sanıyorsun. sizden sıkıldım sanıyorsun. oysa en çok size muhtacım bilmiyorsun. sigara içiyorum anne ben. her elim ayağım titrediğinde bi sigara yakıyorum. günde 1 paketi bulmaya başladı. çay sevmeye başlamam da sigaradan. bilirsin sevmezdim ben çayı. kahve insanıyım ben. ama olmuyor be anne. kalp çarpıntılarım sinirim eskisi kadar kolay geçmiyor. anne ben dayanamıyorum artık. ölemiyorum. canım acıyor yapamıyorum. karanlıktan korkarım bilirsin ama derin bi karanlığın içindeyim. yürüyemiyorum anne. geçmişimden kurtulamıyorum. çok korkuyorum anne ben. çocukken ne kadar kolaydı her şey. canım en fazla düştüğüm için yanardı. yüreğim değil dizlerim kanardı. sonra sen öperdin geçerdi. dizimi kanatan yeri de döverdin. gene mutlu mutlu oynardım. mutlu değilim artık. oynamaktan da yoruldum. mızıkçılık yapmak istiyorum. hiç beceremedim bugüne dek ama ben mızıkçı olmak istiyorum. ölmek çözüm değil dersin bilirim. ama nefes almakta zorlanıyorum artık. huzurlu son bi uyku istiyorum anne.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder