uzun zaman sonra

birini sevmeye başladım. ama gerçekten sevmeye. hani şu eskisi gibi dalldan dala konup sana her ilgi göstereni sevmek gibi değil. geçici değil. gerçekten sevmekten bahsediyorum kalpten sevmekten.

bende şöyle bir şey var;

bir başkasının yanında uyuyamam. 2kişiyle uyuyabildim bugüne dek ama onda da onlar uyudu falan sonra kollarını üzerimden çektim öyle yani. ama bu herifle öyle değil. ben daha yatağa girmeden kolunu yastığıma uzatıyor ve ben, o bana sıkı sıkı sarılırken uykuya dalıyorum. acayip bir huzurla uyuyorum hem de ilginç bir şekilde. ya da ondan önce uyuyorum ben. o bana bir şeyler anlatırken uyuyakalmışım bir kere.

uzağız belki ama her gün o kısacık konuşmamız bile iyi geliyor bana. 2kişilik yaşamak güzel geliyor. ona dışarı çıkıyorum dediğimde bana dikkat et demesi hoşuma gidiyor. ya da o dışarı çıktığında ona uslu dur demek zevkli geliyor. annesinden bahsederken her hatun deyişinde kalbimin korku ve heyecanla titremesini seviyorum.

aşık değilim evet ama birini gerçekten seviyorum bugün.