hayat ertelemeye gelmez

bir şeylere, birilerine takılıp nefes alan ama aslında yaşamayan insanlara söylenebilecek sözdür bu.

evet hayat ertelemeye gelmez. çünkü ne zaman öleceğimizi bilmiyoruz. bilsek sanırım çok daha farklı olurdur her şey. 
korkuyoruz bazen. ya takılıp düşersem ya acırsa bir yerim ya kanarsam diye. bir arkadaşım tökezlemekten korkarım diyordu bir yazısında. çünkü o ölümle yaşam arasındaki ince çizgi gibidir. çünkü düşersen kalkarsın ama tökezlersen ne yapacağını bilemezsin. korkularla yaşamak, kendine hep engel olmak, kendinden çok başkalarını düşünmek tökezlemektir. yaşamak ama yaşamamaktır. zordur.

mesela sarhoş olup sokaklarda sallana sallana yürümek, bağıra çağıra şarkılar söylemek; bunlar yaşamanın göstergesidir bence. çünkü o an tek düşündüğün kendindir. 

hayat da her şeyi denemek gerektiğini düşünüyorum. her zehri, her vitamini vücuda almak. her saçmalığı, her akıllılığı yapmak. her şeyi denemek işte. sonunu bildiğimiz, öleceğimizi bildiğimiz bir hayatta bir de onu ertelemek saçmadır. boş ama uzun yaşamaktansa kısa ama dolu yaşamak her zaman iyidir. bu salakça şeyler uğruna erken ölenler için uydurulmuş bir bahane değildir. kısa ve dolu yaşamak gerçekten yaşamak demektir.