planlı mı plansız mı

klavyenin bi piyano olduğunu düşünüp yazıyorum tüm güzel bestelerimi ve sadece kendiliğinden akıyor harfler hepsi birer nota gibi. 

kendiliğinden olan şeylere fazlasıyla alışkınım. hayatımda planlı şekilde olan hiçbir şey olmadı. hiçbir zaman şu gün şu saatte blues dinleyemeliyim diye düşünmedim mesela ya da şu gün sinemaya gideyim diye. hep kendiliğinden oldu ayaklarım kendiliğinden götürdü beni istiklal caddesindeki sinema girişine ya da ellerim kendiliğinden açtı bi gece vakti blues çalan cızırtılı radyoyu.

peki sorun bende miydi bu kadar dağınık yaşamamda yoksa sorun deli gibi planlı yaşayan insanlarda mıydı? saat kaçta tuvalete gidecekleri bile belli olan insanlar. korkutuyorlar beni. korkuyorum. bi insan bu kadar planlı olamazdı çünkü. saati saatine dakikası dakikasına bu kadar uyamazdı. biraz dağınık ol be güzelim biraz rahat ol canım ciğerim. kendilerini kasmaktan başka bir şey yapmayan ütü izleri bile mükemmel olan insanlardan korktuğum kadar tanrıdan korksaydım eğer şu an sanırım cennete gidebilecek konumda olurdum.

ve şu an kulağımda güzel müzikler çalarken ben hiç gerçekleşmeyecek planlar yapıyorum büyük bi paradoks içinde.