güzel bi kadın değilim. hayatım boyunca çok zayıf da oldum çok şişman da ama hiçbir zaman güzel bi kadın olamadım bunun farkındayım. vücudum parçalar halinde güzel ne biliyim sırtım bacaklarım gözlerim omuzlarım ama bi bütün halinde çirkin. ama egoma hiç zararı olmadı. neyse şey anlatıcam ben güzel olmamama rağmen nedense bakıştığım insanların tekrar tekrar bana bakmasına sebep olabiliyormuşum. cidden farkında olmadan yapıyorum bunu.
3 örnek var elimde:
3 örnek var elimde:
-birinde bi gün bi mekanda oturuyoruz arkadaşım şu çocukla mı kesişiyorsundiyerek çaprazımdaki elemanı gösterdi yoo hayır farketmedim dedim o sırada çocukla göz göze geldik ve bütün gece bakıştık yanından geçerken de iyi akşamlar dedi zaten.
-yine aynı mekanda kül tablası doldu garson karşımda oturuyordu bar kısmında. kül tablasını kaldırıp boşaltabilir misin dedim gülümsüyorum da bi yandan gülüp hayır dedi peki yenisini getir o zaman dedim ama bu süre içinde gözlerimi gözlerinden ayırmıyorum çocuk iyice sırıtmaya başlayıp hayırdedi ama napıcam dedim sonra yenisini getirdi ama hala gözlerimin içine bakıyor arkadaşlarım da dalga geçiyor yeter artık kızım bu 3. garson oldu aynı mekanda diye.
-diğeri de geçen gün başıma geldi metroya uzun saçlı piercingli deri ceketli bi eleman bindi. yanımda boşluk vardı ama arka çapraza oturdu üzüldüm haliyle. sonra inerken bi an göz göze geldik. ikinci kez göz göze geldik. çocuk indi ve metronun camında kafasını eğmiş bi şekilde bana bakıyordu. ben de gülümsedim.
bunlar en net örnekler ama dahası da geldi başıma. biriyle bakıştığım an gülümsüyorum ben sanırım ondan da kaynaklı olabilir. ama yine de güzel bi kadın değilim ve buna rağmen bu tür şeyler arkadaşlarımın da dikkatini çekiyor ve en son biri sen napıyorsun da sürekli senle tanışmaya geliyorlar dedi. aslında hiçbir şey yapmıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder