düşünsenize biri var. sizi seviyor gibi. siz de seviyor gibisiniz. her gün saatlerce muhabbet ediyorsunuz sürekli buluşuyorsunuz. size çok yakın davranıyor. hakkınızdaki her şeyi biliyor. yolda yürürken birden pamuk şeker alıyor mesela size çok sevdiğinizi bildiğinden. e bakıyorsunuz çocuk hoş sizle de ilgileniyor kafanız karışıyor bi anda aşık olurken buluyorsunuz kendinizi. bir anda ne olduğunuz anlamıyorsunuz. sürekli onu görme isteğine engel olamıyorsunuz. ve çocuk da bunu farketmeye başlıyor. siz arada kıskançlık krizlerine girerken sizin aşık olduğunuz farkeden çocuk sizden uzaklaşıyor. daha az arıyor daha az mesaj atıyor ve daha az görüşüyorsunuz. deli gibi üstünüze düşen adam artık eskisi gibi değil. nolduğunu anlamıyorsunuz ama olan şu kaçan kovalanır kızım. farkında değilsin.
işte bu paragraf insanın başına onlarca kez gelince ki cidden onlarca kez bu sefer bağlanmaktan korkuyorsun. karşındakine güvenemiyorsun ya da belli edersem bağlandığımı beni bırakır gider diyorsun. bağlanamıyorsun hiçbi zaman. çünkü sen hayatından insna çıkarmaktan nefret eden birisin. en önemli şeyin hala arkadaşlık olduğunu düşünüp kimseyle sevgili kelimesini konuşamayan birisin. günlerce sabahlara kadar muhabbet ettiğim insanlar hayatımdan bir anda çıkınca derin yaralar oluşuyor bende. bu yaralar bi süre sonra bağlanmayı zor hale getiriyor. korkuyorsun çünkü. canın acıyacak gene diye korkuyorsun. uzak duruyorsun. çünkü biliyorsun hepsi ama hepsi aynı. hepsi senin onu ister sevgili ister arkadaş farketmez hepsi senin onu sevdiğini ona bağlandığını gördüğü anda siktirip gidecekler. gidiyorlar da. hep giderler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder