ankara’nın tam anlamıyla hüzün dolu otogarında güneşli güzel bi cuma günü saat 4 sularında ona sarılırken soğuk olduğumu hiç düşünmemiştim. bana göre yol yorgunluğu ona göre ise onu umursamamamdan kaynaklı bi soğuklukmuş bu. ama ben o an orda ona sarılırken onu koklarken aslında ne kadar doğru bi karar verdiğimi düşünüyordum onu sevmekle. evet bunları ona söylemedim nedenini ben de bilmiyorum ama afallamamın en büyük nedenlerinden biriydi bu.
arabaya bindiğimizde sanki yıllardır hayatımdaymış da bi süre görüşmemişiz de ben yanına gitmişim gibi samimi ve gerçek bi öpücük kondurduk dudaklarımıza. o an bile soğuk muydum be sevgili? bana o çok samimi gelen öpücük sana gelmedi mi?
eve gidip soyunup dökünüp uyucam ben dediğimde tek başıma uyumayı hiç kastetmedim sana sıkıca sarılıp seni hissedip huzurlu bi uyku çekmeyi planlıyordum. sana sarılırken o huzur yakaladım da. ellerinin tenime değdiği her an ben ayrı bi huzur ayrı bi mutlulukla doldum. evet sinir bozucu olabiliyorum bazen ama seviyorum seni be sevgili. hala duş almamış ve üzerimde en son senin kokun kalmış halimle seviyorum. sana kızgınken tüm kızgınlığıma rağmen gece bana arkanı döndüğünde sana sarılmış halimle seviyorum. senin göğsünde yatıp sen saçlarımla oynarken benim 450 km’ye küfreden halimle seviyorum. senin gözlerinin içine bakarken bana anlattığın hikayelerle seviyorum. saatlerce muhabbet ettikten sonra işte şimdi seviştik dediğimiz o an o saçım baçım dağılmış halimle seviyorum seni. seni zorlasam da çocukça davransam da beni umursadığın için seviyorum seni ve son olarak inan hiç romantik olmicak ama dar popolu ve koca göbekli halinle seviyorum seni.
sana sarılmadığım her dakikaya küfrederek uyudum dün gece sevgili. keşke daha çok sarılsaydım daha çok öpseydim daha çok dokunsaydım… ama 2 3 hafta uzun süre değil di mi sevgili? göz açıp kapayıncaya kadar geçecek ve ben bu kez çok daha sıkı sarılıcam sana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder