uzun zamandır böylesine ağlamıyordum. belki rahatlatıyor belki de daha da geriyor bilmiyorum ama ağlamayı sevmiyorum. hele ki biri için ağlamayı.
insanın kendinin bile farkında olmadığı olmaması gerektiği şeyler vardır. yasaktır. dokunmamak gerekir. o duygu orada öylece durmalı körelmelidir yeşermemelidir. ama ben yeşerttim. gözyaşlarımla suladım hem de. engel olamadım. aslında mantıklı bi insanım. çok çabuk kaptırmam kendimi bir şeylere ama işte bazen oluyor bazen hepimiz dengesizleşiyoruz bazen bi adam geliyor sana sevgiyi ben vericem diyor sevgi arsızıyız ya sevgiye açız ya inanıyoruz ama bilmiyoruz ki o adam onu ilginç bir şey yaşamanın heyecanıyla söylüyor bilmiyoruz ki arkasında duramayacak sonra da böyle oluyor işte ele kalıyor gözyaşı ve yalnızlık.
pardon kuzenim yazmış modunda başlamadan biten ilişkiler ya da başladıktan sonra kusura bakma birbirimize göre değiliz lafları sonra bu kız neden güvensiz neden böyle e bana güvenebilecek tek bi dal bırakmadınız ki?! canımı yaktınız hunharca anlık zevklerinize duygularımı harcadınız sonra benden geriye bir şey kalmadı ki ben kendime bile güvenemezken birine nasıl güvenebilirim ki?
neyse olması gereken olur. uzun zamandır ağlamıyor ve uzun zamandır yazamıyordum bana tekrar yazı yazdırabilen adama selam olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder